چقدر دوست داشتنی و در عین حال غمگین است این که وقتی بعد از سالها به حیاط خلوت خودت برمیگردی و می بینی انبوهی از خاطرات که زندگی واقعی تو هستند اینگونه منتظرت مانده اند اما افسوس که زندگی دیگر فرصت ماندن کنار آنها را به تو نمی دهد